Οι επιστήμονες εξηγούν γιατί θέλουμε να πιέσουμε τα χαριτωμένα ζώα

2024 Συγγραφέας: Olivia Hoover | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-17 06:50

Τι συμβαίνει όταν βλέπετε κάτι αφόρητα χαριτωμένο; Μήπως οι μύες στο ανώτερο σώμα σας συμβόλαιο; Η φωνή σας ανυψώνει ένα ζευγάρι οκτάβες; Είσαι ξεπερασμένη με την ανάγκη να συμπιέσεις κάτι … τίποτα;

Επικίνδυνα χαριτωμένο;

Το 2013, οι ψυχολόγοι του Πανεπιστημίου Yale Rebecca Dyer και Oriana Aragon δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της μελέτης τους σχετικά με την "χαριτωμένη επιθετικότητα" - ότι ο περίεργος καταναγκασμός να συμπιέσει, να τσιμπήσει ή να χειριστεί με άλλο τρόπο επιθετικά κάτι που είναι χαριτωμένο από την καθαρή λατρεία. Για παράδειγμα: "Θα μπορούσα να σπάσω το κουτάβι σε θάνατο!" "Είσαι τόσο χαριτωμένος, θέλω να δαγκώσω τα μάγουλά σου!" "Αγαπώ τόσο πολύ τη γάτα μου, θα μπορούσα να τον φάω!" Και αν δεν μπορούν να πάρουν τα χέρια τους στο χαριτωμένο critter, κάτι άλλο θα πρέπει να κάνει.

Έτσι, οι ερευνητές μέτρησαν το επίπεδο των συμμετεχόντων τους "χαριτωμένη επιθετικότητα" παρουσιάζοντάς τους μια παρουσίαση φωτογραφικών εικόνων σε ζώα - κάποιες αστείες, κάποιες ουδέτερες και μερικές χαριτωμένες - και στη συνέχεια τους επέτρεψαν να χειριστούν το φυσαλίδες (χωρίς να τους λένε τον λόγο). Σύμφωνα με τον Dyer και την Αραγονία, το σκάσιμο φυσαλίδας μπορεί να ερμηνευτεί ως έκφραση επιθετικότητας. Αποδεικνύει ότι σημαντικά περισσότερες φυσαλίδες έχουν σκάσει από τους λαούς όταν κοίταξαν τις χαριτωμένες φωτογραφίες!

Προστασία έναντι υπερβολικής θετικότητας

Αν βλέπουμε κάτι μικροσκοπικό, αξιολάτρευτο και αβοήθητο, γιατί ο καταναγκασμός να αγκαλιάσει, να φιλήσει, να συμπιέσει και / ή να το δαγκώσει μέχρι να πονάει; Οι ερευνητές προσφέρουν δυο πιθανές απαντήσεις σε αυτό που παρατήρησαν.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι φωτογραφίες ενέπνευσαν μια έμφυτη ανθρώπινη και βαθιά αισθητή επιθυμία να φροντίσουν και να προστατεύσουν το ζώο, όμως η απογοήτευση που δεν μπορεί να το κάνει κατέστρεψε αυτήν την έντονη ενέργεια σε κάτι μάλλον επιθετικό, αν και η επιθετικότητα δεν είναι ποτέ η πρόθεση του ατόμου. Εν ολίγοις, η βαθιά επιθυμία να αγαπάς και να προστατεύεις (ένα ανταμείβοντας συναίσθημα) μπορεί να φτάσει λίγο, ειδικά αν τα μέσα για να κάνεις αυτές τις επιθυμίες είναι κάπως αδύνατα.

Ένας άλλος πιθανός λόγος που προτείνουν οι ερευνητές είναι ότι η φύση πρέπει πάντα να βάζει ένα καπάκι στα συναισθήματά μας (ακόμη και θετικά) και την επακόλουθη παραγωγή ενέργειας. Αν αυτή η θετική ενέργεια πάρει πάρα πολύ από το χέρι, η φύση ρυθμίζει την υπερχείλιση ενέργειας κάνοντας το αποτέλεσμα αρνητικό.

Λοιπόν, τι νομίζεις? Μήπως όλα αυτά ακούγονται για σας; Νομίζω ότι θα διατηρήσω την κρίση μου μέχρι να αποκαλυφθούν περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία. Εν τω μεταξύ, θα συνεχίσω με ευχαρίστηση να επιβαρύνω τις αισθήσεις μου με όλα τα χαριτωμένα και μαζεμένα.

Βιβλιογραφικές αναφορές:

Ζωντανή επιστήμη: Γιατί τρελάμε για ευχαρίστηση Αντιπρόεδρος: Γιατί θέλω να συντρίψω χαριτωμένα ζώα